Wanneer Warner Prevoo zelf wordt geconfronteerd met de diagnose kanker raakt hij gefascineerd door alles wat hij doormaakt nu hij geen doktersjas draagt: de emoties en angsten, het fysieke lijden, de eenzaamheid van ziek zijn, de reactie van de buitenwereld, het verblijf in een bed in zijn ‘eigen’ ziekenhuis, verpleegd door zijn collega’s. De ziekte verandert zijn blik op kankerpatiënten voorgoed.
Een boek over pijn, doodziek zijn, eenzaamheid, het zoeken naar de juiste woorden, maar bovenal over de liefde voor het leven. Gewoon doorleven, hoe doe je dat?
In Echte dokters huilen ook vertelt Warner Prevoo zijn verhaal aan Karin Overmars.