Verslaggever Cees Koring verzamelde inspirerende verhalen in ziekenhuizen, op markten, in de tram, op straat en in cafés. Over zwakheden, gemiste kansen, mooie en slechte ervaringen, jeugdherinneringen en vergeefse pogingen om aan de ouderdom te ontsnappen. Sommige verhalen zijn humoristisch, anderen vol drama, ontroerend of verrassend.

Mieppie werd helemaal kaal, maar we bleven naar de tuin gaan. Dat was haar vluchtoord. Effe weg van die witjassen. Als ze daar zat, voor ons huissie, was Miep toch gelukkig. Op een avond regende het een beetje. Ineens zei Miep tegen me: ‘Luister Joop, hoor nou, een merel. Luister hoe mooi die zingt.’ En toen zei ze iets dat ik nooit zal vergeten: ‘De merel zingt ook als het regent.’ Dat vond ik nou zo mooi van Miep. Je moet ook zingen als het een beetje slechter gaat, bedoelde ze. Later die avond dronken we een borreltje. En we praatten over de toekomst. Toen zei Miep dat ik niet te lang moest treuren als ze er niet meer was. ‘Je moet ook zingen als het regent,’ zei ze. ‘Net als die merel.’

Cees Koring werkte bijna veertig jaar bij De Telegraaf, waarvan de helft als misdaadverslaggever. Hij begon voor de grootste krant van Nederland te graven in duistere kwesties, zoals moord, ontvoering, drugshandel, fraude, witwassen bij banken, gesjoemel in de kunsthandel, corruptie bij de politie en fouten in de advocatuur en justitie. Cees zette de onderzoeksjournalistiek in de misdaadsector op de kaart en verwierf zo zijn bijnaam ‘godfather van de misdaadjournalistiek.’

Van zijn hand verschenen honderden artikelen die landelijk aandacht trokken, over bijvoorbeeld de Zaanse paskamermoord en de ontvoeringen van Gerrit Jan Heijn en vastgoedmagnaat Maup Caransa. Cees publiceerde ook aan aantal boeken: de bestsellers 'Bureau Warmoesstraat', 'De Maffia Tapes', 'De Vrouwenjager', 'De plaats van het misdrijf' en een biografie over topadvocaat Piet Doedens.