Proces

Władza jest wszędzie, choć nikt nie wie, kto naprawdę za nią stoi. Władza jest anonimowa.

Największa jej moc? Absurd. Wytrącanie człowieka z poczucia niewinności i bezpieczeństwa.

Pewnego dnia Józef K. budzi się w swoim mieszkaniu, po czym zostaje aresztowany przez urzędników, nie wiedząc nawet za co. Do czasu rozprawy wiódł normalne życie, ale dzień, w którym zostaje podejrzanym zmienia je na zawsze. Rozpoczyna się seria absurdalnych wydarzeń. Rzeczywistość staje się dla niego koszmarem.

O losach Józefa K. nie dowiadujemy się zbyt wiele. Podobnie jak o jego winie ani o tym, jaka jest prawda. Jesteśmy za to świadkami procesu, w którym człowiek zderza się z prawem. Z siłą wykraczającą poza ludzkie możliwości. I nie ma od tego odwrotu.

„Proces” Franza Kafki to światowa klasyka literatury XX wieku. Autor w 1914 roku stworzył genialną metaforę totalitaryzmu i biurokratyzmu, państwa odbierającego jednostce prawo do bycia wolnym, narrację o samotności człowieka we współczesnym świecie.

Franz Kafka – urodzony w 1883 roku w Pradze niemieckojęzyczny pisarz o żydowskich korzeniach. Studiował filologię germańską oraz prawo, które ukończył, otrzymując tytuł doktora prawa. Po studiach pracował jako agent w firmie ubezpieczeniowej. Jego debiut przypada na 1908 rok i czasopismo „Hyperion”. Pisał dziennik, opowiadania i powieści. Ostatnią wydano już po jego śmierci w 1927 pt. „Ameryka”. W jego utworach dominuje świat pozbawiony racjonalności, za to pełen surrealizmu i anonimowości. Jego bohaterzy to samotne i wyobcowane jednostki.